حبیب رمضانخانی
فعال حوزه رسانه
این روزها که مشکلات اقتصادی و معضل محیط زیست، با گرمای زودرس تابستان و قطعی آب و برق، ترکیب بزرگی از گرفتاری‌ها را برای مردم رقم زده، منجر به واکنش‌ها و نارضایتی‌های فراوانی گشته که همراه با اعتراضات و نقد عملکرد دولت برجسته شده است.
در مقابل، اما حامیان دولت که اتفاقا تمام تریبون‌های موجود و رسمی نظام را در دست دارند، ضمن حمایت از دولت و توجیه اقدامات آن‌ها، به منتقدان تاخته و با متهم کردن تحت عناوینی چون بازی در «زمین دشمن»، «بی‌بصیرتی» و ... خواستار دادن فرصت بیشتر به دولت و حمایت به جای انتقاد برای پیشبرد اهداف و رسیدن به مقاصد هستند! دریغ از اینکه این راه و شیوه را خودشان بنیان گذاشته و حالا معترض به آن هستند!
پس از مرگ طغرل، موسس سلسله سلجوقی، جنگ قدرت بر سر جانشینی بالا گرفت. نهایت خواجه نظام الملک با دسیسه چینی بر رقیب قدرتمند خود، عمیدالملک کُندری، پیروز گشته و ضمن بر کشیدن آلب ارسلان به عنوان پادشاه، رقیب را به اتهام توطئه به پیشگاه مرگ فرستاد. طبق شرح کتاب راحه الصدور، هنگامه اعدام، عمیدالملک خطاب به خواجه نظام الملک توصیه کرد: «وزیر را بگوی که بد بدعتی و زشت قاعدتی در جهان آوردی به وزیر کشتن، ارجو که این سنت در حق خویشتن و اعقاب باز بینی.» و نهایت این رسمی شد و خود خواجه و فرزندانش در ادامه گرفتار آتش انتقام و تسویه حساب های قدرت شدند!
این رویداد تاریخی، امروز دقیقا شرح حال اقلیت حاکم و جریان اصولگرایی هست که از روز پس از انتخاب دولت روحانی و مجلس رقیب، از هیچ اعتراض و اتهامی دریغ نکرده و تا توانستند مقابل عملکرد آن‌ها سنگ‌اندازی کردند. آن‌ها این اقدامات را در جهت تخریب رقیب، در جهت خلق فرصتی برای خود دیدند تا با دلسردی و ناامیدی مردم از جریان حاکم و رویگردانی از آن‌ها، زمینه گرایش و اقبال مردم از خودشان را فراهم کنند.
امروز اما؛ آن رسم و سنتی که خود بنا نهاده و زمینه قدرت‌گیری جریان فعلی شد، گریبان خودش را گرفته و سیل انتقاد و اعتراض، فرصتی بیش از این برای نمود و تحقق شعارهای بی پشتوانه‌اش باقی نخواهد گذاشت تا مصداق «خود کرده را تدبیر نیست» محقق شده باشد!