یداله اسلامی- نماینده ادوار مجلس
چه بخواهیم و چه نخواهیم و چه روا بدانیم و چه ناروا بخوانیم خشم مردم از آنچه در کشور جاری است و این روزها با گرانی پیوند خورده است بسیار است و نگرانی از ناکارآمدی هم بر زبان همگان جاری است. با هر کس که باب سخن گشوده میشود از ناکارآمدی و فساد و مقاومت در برابر اصلاحات و ناتوانی اصلاحات در عمل به وعدهها و عهدشکنی روحانی شنیده میشود. خیلیها میگویند اصلاح طلبان هم نتوانستهاند راهی برای برون رفت از مشکلات طراحی کنند و مردم بارها و بارها امید خود را به اصلاحات به نمایش گذاشتهاند و در انتخابات به پیشنهادات آنها رای دادهاند ولی درعمل در بر همان پاشنه میچرخد که پیش از آن بوده است و هیچ تغییر معناداری رخ نداده است. برخی میگویند اصلاح طلبان هم اسیر قدرت شدهاند.
هرچند ایدههای اصلاح طلبانه جایگاه ویژهای بین مردم دارد ولی صبر مردم برای دیدن تغییر پایان یافته است. شکستهایی که از سال ۸۸ بر بدنه اجتماعی و طبقه متوسط وارد شده است پیامدهایی بسیار خطرناکتر از تصور حاکمیتی داشته و دارد که گمان میکند با حصر و زندان توانسته است یک حرکت را سرکوب کرده و از نفس بیاندازد و هنوز هم برای برونرفت از حصری که برای خود ساخته است روش مناسبی را برنمیگزیند.
شفاف باید گفت که نوع رفتار و کنشهای دولت روحانی هم در برابر دولت پنهان به گسستهای اجتماعی دامن زده است و امید را نیز دچار چالش کرده است. واقعیت این است که آقای روحانی خود را اسیر اطرافیانی کرده است که هیچ ارتباط منطقی و سازمان یافته با بدنه اجتماعی و پشتیبانان سیاسی خویش نداشته و ندارند و راه را برای این ارتباط آقای روحانی نیز هموار نمیکنند.
جامعه روز به روز خشمگینتر میشود. مردم از اصلاح طلبان درشرایط کنونی انتظار اظهار نظر شفاف و روشن دربرابر شرایط جاری را دارند. به واکنش اصلاح طلبان در برابر اعتراضات دی ماه نقد جدی دارند. بیش از هر چیز واکنش روحانیون مبارز که به نام آقای خاتمی تمام شده است در بروز این نگرانی و نقد و اعتراض دامن میزند. بیانیه آاقای خاتمی در آن رخدادها شنیده نشده است. یعنی بدنه اجتماعی این پیام را دریافت نکرده است. یعنی مردم اصلاح طلبان را نیز مبهوت قدرت و ناتوان از انجام تعهدات و ایجاد تغییرات دانسته وکم کم به ناامیدی از اصلاحات به جای ناامیدی از اصلاح طلبان هم میرسند.
در سخنان دو و چند نفره؛ در گفتگوها و در پرسشها و پاسخها و در اعتراضهای خیابانی شواهد این سخن بسیار است.
این روزها شاهد انباشت خشم اجتماعی هستیم.
راه پیشنهادی باز هم اصلاحات است ولی واقعا دارد دیر میشود.